De Nederlandse duinen zijn van zichzelf al een droom, en deze woning sluit daar naadloos bij aan. Geen harde lijnen of schreeuwerige contrasten, maar een plek die als vanzelf opgaat in het landschap. Niet om te concurreren met de natuur, maar om haar te omarmen.

Van buiten lijkt de woning bijna te verdwijnen in het duinlandschap, terwijl hij van binnen juist rust en geborgenheid uitstraalt. Hier loopt de natuur door, niet alleen buiten maar ook in de beleving binnen. Grote ramen laten je de duinen in alle seizoenen ervaren, zonder dat je er zelf aan hoeft te ontsnappen.

Een plek waar je telefoon vanzelf verdwijnt in een lade, waar je blik langzaam omhoog gaat, naar het ritme van de wind in het gras, het spel van licht en schaduw.

Waan jij je al in de duinen?